محبــوب مــن
از دوســت داشتنــم می ترســد
از داشتنــم می ترســد
از نداشتنــم هــم مــی ترســد
با اینہمــہ امــا؛
مبــادا گمــان کنیــد زن شجاعــی نیســت
وطنــش بــودم اگــر...
بــہ خاطــر مــن مــی جنگیــد
و مــادرش اگــر...
بخــاطــرم
جــان ....
مــن امــا،
هیــچ کَسَــش
نیستــم
مــن
هیچکســش هستــم ...(!)
می گویند شاد بنویس...!!
نوشته هایت درد دارند...!
و من یاد مردی می افتم
که با ویالونش
گوشه ی خیابان شاد میزد
اما با چشمهای خیس...!
بقیه در ادامه مطلب ...
مهم نیست ڪه دیگر بآشـے یآ نه...
مهم نیست ڪه دیگر دوسم دآشته بآشـے یآ نه
مهم نیست ڪه دیگر مرآ به خآطر بیآورے یآ نه
مهم نیست ڪه دیگر تورآ بآ دیگرے میبینم یآ نه
مهم اینست ڪه زمآنے که تنهآ میشوے ....
زمــآنـے ڪه دلت گرفت چگونه و با چه رویـے
سر به آسماטּ بلند میڪنـے و میگویـے :
خدآیا مـטּ ڪه گنآهـے نڪردم ... پس چه شد
میـ شـــود کمــی بهـ یادمـ بآشـی؟...
میـ دآنــمـ {!}
کــآر دآری {!}
سرت شلــوـغ اَسـت {!}
همیــن کـه فقـط لحظــه اـی بـه ذهنـت خطـور کنــد ،
یــک جآیی،..
کســی وقتِ خوآبــ ـش
برآیِ تـو اشک میـ ریزـد!...
کآفیــست...
هــــوا را هــــــر چــــقــدر نفـــــس بــکــشــــے
بـــاز هــــــم بـــراـے کــشیـــدنش بـــال بـــال میزنـے
مــثـــل تـــــ♥ــــــــو
کــــﮧ هـــر چــــقدر کـــﮧ بــاشـــے
بــاز بــاید بـــاشـے
مـیـفهــمـے چــــﮧ میگویــــم
بــــ♥ـــودنـــت مهـّــــــــــم اســـت
مـیـخـوامـْ
عآشق بـشمـْ !
بـعـد بـآ اونـْ قــدَمـْ بـزنـمـْ
لـَحـظـه هآمـ و بـآهـآشـْ بـسآزَمـْ
بـهـشْ بـگـمـْ دوسـِتــْ دآرَمـْ وَ وَقـتـیـ مطمـئنـ شد
مـُنـتـظـِر بــآشـَمـْ تـنـهـآمـْ بـزآر و بـگـه : مـآ از اولـْ مـآلــِ هـَمـْ نـبـودیـمـْ :!
وَ مـَنْ دوبــآرهـ مـِثـلــِ هـَمـیـشـه گـوشـهیـ اُتـآقـْ بـشـیـنـَمـْ و آهَـنـگــِ غـَمـْ گـیـنْ گـوشـْ بـدَمـْ
فـقــَط فـَرقـشْ بـآ قـبـلـا ایـنـِ کـه قـبـلـا فـآرغـ بـودَمـْ الـآنْـ عــآشـِقــَمـْ!
اس ام اس دلتنگی